جلسه دوم با نمايش و صحبت در مورد تمرين جلسه قبل يعني طراحي پوسته شروع شد.
شروع هر صحبتي از پوسته در مرحله اول از سازه، نگرش به طرح، تفكر، و تعريفي از طرح دانشجو بود ولي بعد از چند دقيقه به معماري خاص، تعريف يك فيلم، يك خاطره، مد لباس، و ... ختم مي شد. تا به خودت مي اومدي يك دفعه سر از اتوباني باريك و طولاني و بدون ماشين سر در مي آوردي وسط جنگلهاي آمازون يا صحراي آفريقا. حالا نمي دونم وسط اين صحرا پوسته معماري بيشتر به درد مي خورد يا لنگ كفش كهنه يا يه آب معدني دماوند!
آخ از دست دوستاني كه فقط براي حرف زدن ساخته شدن مگه نمي دونن فاصله بين حرف و عمل چقدره؟
توي يكي از اين بحث ها سعي كردم كلمات مورد تاكيد رو بنويسم، نتيجه جالب بود:
هنرمند مولف-اثر-زايش طرح-تفكر-احساس بي احساسي-خط خطي كودكانه-لايه هاي دروني اثر-تابلو نقاشي-داريوش مهرجويي-خلوص طرح-پارلمان آلمان-پوست پياز- خود سانسوري و ...
.
وقتي خيلي آروم به آقاي رئيسي گفتم بحث هاي ما دارن به بي راهه مي ره! خيلي يواش گفت: ببينيم به كجا! صبر كن.
.
بخش دوم كلاس
بخش دوم كلاس در اتاق سمعي و بصري ادامه پيدا كرد و با معرفي رويكردهاي سازه گرايانه معماري توسط آقاي رئيسي اين معرفي با برج ايفل به عنوان نقطه عطف اين رويكرد سازه گرايانه تاريخ معاصر معماري شروع شد و در ادامه نيز آثار شاخصي همچون هرم ورودي موزه لوور، استاديوم المپيك مونيخ، مركز ژرژپمپيدو، استاديوم پكن، و ... به همراه معرفي تكنولژي سازه اي آن توسط آقاي رئيسي معرفي شدند.
پرده آخر نيز نمايش فيلمي از سانتياگو كالاتراوا يكي از بزرگان معماري هاي-تك بود. كيفيت تكنولژي ساخت، نوآوري سازه و طراحي سازه هاي متحرك از مهمترين شاخصه هاي آثار وي مي باشند.
|